بررسی علل باکتریایی عفونت های مزمن گوش میانی و حساسیت آنتی بیوتیکی آنها در مراجعین به درمانگاه تخصصی گوش و حلق و بینی بیمارستان متینی کاشان در سال 81-1380

سابقه و هدف: با توجه به شیوع عفونت گوش میانی ، وجود گزارشهای متفاوت از عوامل مولد و مقاومت دارویی ، و عدم اطلاع دقیق از نوع جرم ، میزان حساسیت و مقاومت آنتی بیو تیکی عوامل عفونت گوش میانی در منطقه ، این تحقیق به منظور تعیین علل باکتریایی و حساسیت آنتی ب یوتیکی آنها در بیماران مراجعه کننده بیمارستان متینی کاشان در سال 81-1380 انجام گرفت. مواد و رو ش ها: پژوهش حاضر به روش توصیفی بر روی 50 بیمار مبتلا به عفونت مزمن گوش میانی انجام گرفت. پس از تایید عفونت توسط متخصص گوش و حلق و بینی ، نمونه ها ی جمع آ وری شده از کانال خارجی گوش در محیط ها ی اختصاصی (ائوزین متیلن بلو، بلادآگار و تیوگلی کولات) کشت داده شده و نوع باکتری طبق روش استاندارد تعیین گردید . سپس تست حساسیت آنتی بیو تیکی با روش انتشار دیسک انجام و با آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها ی تحقیق: میزان عفونت در 50 بیمار مورد بررسی ، 56 درصد برآورد گردید . شیوع سنی بیماران مبتلا در هر دو جنس بین 25 تا 34 سال مشخص شد. پسودوموناس آئروژینوزا ب ه عنوان شایعترین جرم به میزان 22درصد شناخته شد که بیشترین حساسیت را به ترتیب به آمیکاسین، جنتامایسین و سیپروفلوکساسین نشان داد. دومین جرم شایع، استافیلوکوکوس اورئوس به میزان 20درصد تعیین گردید که بیشترین حساسیت را به وانکومایسین داشت. نتیجه گیر ی و توصیه ها : پسودوموناس آئروژینوزا همواره ب ه عنوان یک پاتوژن مهم و بالقوه در التهاب مزمن گوش میانی مطرح است و در بین آنتی بیو تیکهای رایج ، جنتامایسین و سیپروفلوکساسین دارو هایی موثر و کارآمد در این خصوص می با شند.